Stoptober

Georgina Verbaan kijkt me bemoedigend aan. Ze vertelt dat ze 28 dagen niet gaat roken, want Stoptober. “Doe ook mee, want samen staan we sterk” lacht ze me toe. En hoe kun je Georgina nu iets weigeren? Ik heb geen idee. Dus Stoptober it will be.

Het is al (help!) vijfentwintig jaar mijn quilty pleasure. Roken. Niet veel hoor. Na het avondeten in de schuur met man even de dag doornemen in een walm van tabak (‘lekker’). Of bij een borrel met een steeds kleiner groepje hardnekkige volhouders in een tochtig portiek (‘gezellig’). Die paar sigaretten per week kunnen toch geen kwaad, houd ik mezelf voor. En, iedere gek heeft zijn gebrek. Roken is het mijne.

Maar goed, toen was daar Georgina. Ik ben dol op Georgina. Al zou ze me in een commercial aansporen om een maand gras te eten (“want samen staan we sterk”), ik zou het doen. Dus spreek ik mezelf moed in: ik kan best stoppen met roken. Want mijn quilty pleasure is ongezond en duur en eigenlijk helemaal niet zo heel erg lekker en gezellig. Misschien moet ik mezelf een minder schadelijk gebrek aanmeten. Karaoke ofzo.

Daar ga ik. Dag vier vandaag, en het is nog een makkie. De moeilijkheid komt vast als zo het weekend is en er een fles wijn wordt ontkurkt. Maar voor nu ben ik vol goede moed.

Sterker nog, ik heb besloten een Stoptober-aanhanger in de brede zin te worden. Nu ik toch op de stoppende toer ben, waarom niet de komende maand meer minderen?

Mijn doel is niet alleen stoppen met roken, maar ook een maand geen spullen kopen die ik eigenlijk niet nodig heb. Dus we eten de kasten leeg en ik ga alleen naar de winkel voor het noodzakelijke. Mijn H en M app krijgt een maandje vakantie en die nieuwe sokken voor de kids wachten maar tot ze werkelijk dreigen op blote voeten naar school te moeten. Het voelt best goed om even kritisch te kijken naar mijn consumptiepatroon en niet onnodig te verspillen. Te beseffen genoeg te hebben in plaats van gedachteloos te struinen naar meer.

Tegelijk ruim ik deze maand kasten, schuur en zolder op en leeg ik mijn bakfiets een paar keer bij Noppes. Ik haak een sjaal van restjes wol, leen boeken bij de bieb en her-bekleed de eetkamerstoelen met een stuk stof dat ik nog had liggen. Ik neem voor sap en limonade te maken van de gulle opbrengst van de perenboom in de achtertuin en tover de appels uit de voortuin om tot moes en taart. Ontspullen, weggeven en zelf maken is eigenlijk veel leuker dan kopen, weggooien en laten verstoffen.

Dus niet roken en minder kopen is mijn devies voor oktober. En ik heb er (nu nog;-)) zin in! Nog leuker zou het zijn als er bondgenoten aansluiten. Heb jij ook een gewoonte waar je wel een maandje zonder wil? Of is er iets wat je minder zou willen doen en waarmee je jezelf en/of de wereld iets leuker maakt (denk minder snoepen, minder Facebook, minder energie verspillen, roddelen, de auto pakken, mopperen, consumeren, roken… de keuze is reuze)? Laat het weten in een opmerking hieronder en we stoptoberen samen.

De projectplanning 🙂

Aan de slag

Ik stond een beetje op pauze de afgelopen, zeg, jaren. Wat werk betreft dan. Want met twee kleine kinderen en een man met een agrarisch bedrijf was pauze niet bepaald stilstand. Maar na jaren van luiers verschonen, Lego-bouwwerken bewonderen, huishoudelijkheden en kleine parttime schrijfklusjes is de jongste nu naar school. En heus, ik mis haar koddige gezelschap maar (zucht van verlichting) ein-de-lijk vind ik ruimte om écht aan het werk te gaan.

Het voelt een beetje alsof ik onder een steen vandaan kom kruipen. Start mijn computer. Treed wat onwennig Google binnen. Hallo wereld, wat heb jij de afgelopen jaren gedaan? Gewapend met een kop koffie, mijn favoriete playlist en een hoofd vol ideeën is de beurt nu aan mij. Hier ben ik. Maar ik weet niet goed waar te beginnen.

Ik vind het ook gewoon spannend, mezelf als schrijvende ZZP-er wereldkundig maken. Het voelt veiliger en vertrouwd onder mijn steen. Als je niet opstaat kun je ook niet vallen. Maar ik herinner mezelf eraan dat de wereld groter is dan de bubbel waarin ik de afgelopen tijd voor mijn gezin zorgde. Ik wil meedoen. Mijn horizon verbreden en naar buiten. Mooie dingen maken. Een bijdrage leveren.

Dus hup, een punt achter die blog. Artikelen schrijven, pitchen, promoten. Afgewezen worden en opnieuw proberen. Vertrouwen op de juiste plek te komen. Leren, richting veranderen en slagen. Ik vervang mijn ‘wat-als-ik-val?’ voor ‘wat-als-ik-vlieg?’, pak nog een kop koffie en zet een uptempo muziekje op. Daar gaan we…

Moed verzamelen…