Ik houd van herfst. Heel erg veel. Natregenen op de fiets, in het donker je bed uit, blaadjes die vallen. Heer-lijk. En nee, ik ben niet sarcastisch. Terwijl anderen weemoedig terugblikken naar zomer, slaak ik een zucht van verlichting als de barbecue-pakketten in de supermarkt plaats hebben gemaakt voor gevulde speculaas.
Deel jij deze eigenaardigheid niet en verstop je je het liefst onder de dekens tot de lente weer begint? Laat mij je dan uitleggen waarom ik denk dat het toch (of; juist) de moeite loont om vrede te sluiten met de donkere maanden en de kilte die komt.
Voor mij is het makkelijk, vrolijke vrienden zijn met herfst. Ik ben namelijk niet zo goed in zomer. Waar iedereen blij naar buiten treed blijf ik liever binnen. Figuurlijk dan. Ik ben van het verlegen soort. Klassiek geval van introvert. Volle terrassen, drukke stranden en vrolijke feestjes? Nee dank je. Ik ben niet zo goed in menigten en sociale gelegenheden. Ik ben meer van de stilte. Van herfst.
Deze tijd van het jaar is voor mij steeds weer een welkome uitnodiging om na de uitjes, de borrels, de speeltuinen, pretparken, kermissen en vakantie naar binnen te gaan. Thuis te komen. Mijn aandacht te richten op de kleine maar zo belangrijke dingen. Een grote pan soep te koken, knutselen met de kinderen, met een goed boek en een pot thee op de bank. Mijmeren over wat ik belangrijk vind, waar ik sta en naartoe wil. Te genieten van een warme douche na een koude regenbui. Vroeg naar bed en vroeg weer op. Een kop koffie voordat de wereld wakker wordt.
Voor degene die met de komst van de herfst het goede gemoed ziet verdwijnen rest mij een cliché voor te leggen: verzet je niet als de natuur zich terugtrekt, maar beweeg mee. Als je naar binnen gaat en stilte zoekt voltooien zich de mooiste dingen. Geen weelderig bloeiende bloemen of luid vogelgekwetter deze tijd. Maar het ontkiemen van zaden onder het oppervlak. En als het echt niet lukt, hoera-en voor herfst, troost je dan met de gedachte dat introverte zielen als ikzelf nu even ons stille feestje vieren.
Wat een mooi stukje. Ik begrijp je volkomen. Ik wens je een fantastische herfst! 🤗
Dank je wel! Ook voor jou een herfstige herfst gewenst, met veel kopjes thee, inzicht, knusheid en warmte.
Dat klinkt goed! 🍁🕸🍂🍵
Hé, ik zou mezelf ook introvert willen noemen maar toch doe ik het liefst net als de egel in mijn tuin een winterslaap.
Ik ben ook niet van de barbiekjoefeestjes, festivals en grote feestende massa’s. Ook de lange avonden mogen van mij best wat vroeger donker worden. (permanente wintertijd en dan het liefste in de tijdzone waar we thuishoren bij Portugal en Grooot Britaniê is mijn ideaal.)
In de zomer zit ik graag in eigen tuin de zon in mij op te nemen. Het liefste niet gestoord door buren die klussen, een feestje vieren of een festival in het park wat verderop. Stilte en zon. Heerlijk, door een kiertje van mijn ogen naar de vogels in mijn tuin kijken. Ze zien baderen. Genieten van de vlinders op een van de vele nectarplanten in mijn tuin. Echt zo fijn. Dat is ook het voorjaar als alles wakker wordt en ik weer naar buiten kan en de zon weer kan voelen op mijn schouders. Het is zo belangrijk voor me. In de herfst en winter mis ik dat. Ik kan niet zonder de zon. Lange donkere dagen ik wordt er sikkeneurig van. Nu de bank zo is gedraaid dat ik tijdens de korte dagen nog wel wat zon kan meepakken in de huiskamer is het wel beter. En kan ik heerlijk languit op de bank genieten van een boek terwijl de zon op de zijkant van mijn gezicht schijnt.
Wat wel mooi in de herfst is zijn de kleuren van de bladeren. Aan de voorkant van mijn huis de bladeren van de boom op de stoep verzamelen en ze in de tuin gooien als een warm dekentje voor de winter en wat door het bodemleven in het voorjaar is veranderd in vruchtbare grond.
Een paar jaar geleden ben ik in de herfst op vakantie geweest in Drenthe toen was het daar in het bos erg genieten van de vele soorten paddestoelen. Ik hou van die kringloop van de natuur, dus de herfst is niet alleen kommer en kwel, toch zou ik best wat zuidelijker willen wonen om de korte dagen wat te mijden.