Halloween? Samhain!

Als skelet en heks verklede kinderen in de klas van mijn dochter. Met spinrag en pompoenen versierde ramen. Doodskist- en spookvormig snoep in de supermarkt. We kunnen er niet meer omheen: Halloween heeft Nederland veroverd. En wat mij betreft is dat een verrijking. Niet vanwege de commerciële wildgroei aan Halloween prullaria of een voorliefde voor griezelig en duister. Maar vanwege de traditie die hieraan ten grondslag zou liggen. Vanwege Samhain.

Ik ben geen cultuurhistoricus en rond de betekenis van Samhain is nogal wat onduidelijkheid. Dus heb ik de vrijheid genomen mijn eigen interpretatie te geven aan dit eeuwenoude Keltische momentum. Wat we wél is dat Samhain rond de nacht van 31 oktober en 1 november door de Kelten gevierd werd als begin van de winter en het nieuwe jaar. Op deze nacht zou de sluier tussen het aardse en bovenaardse op zijn dunst zijn en werden er rituelen gedaan waarbij het oude werd afgesloten en het nieuwe verwelkomd. De oogst was binnen en in de natuur sterft al dat niet langer nodig is. Het wordt donker en stil.

Ha! Vandaar de Halloweense geesten, spoken en het duister. Maar dat is niet wat mij zo aanspreekt. Het afscheid nemen van het oude en verwelkomen van het nieuwe des te meer. Ik maakte er zelfs een klein ritueel omheen. Al jaren blijf ik 31 oktober op, tot het 1 november 1:11 uur is. Als man en kinderen slapen zet ik mijn beeldscherm uit en steek ik een paar kaarsen aan. Dan neem ik de tijd om te bedenken wat ik los wil laten en wat voorbij is gegaan in het afgelopen jaar. Ook overweeg ik welke richting en nieuwe dingen zich aandienen. Behalve het geluid van mijn pen over het papier is het stil.

Om 1:11 uur gaat mijn boek met overpeinzingen dicht en blaas ik de kaarsen letterlijk en figuurlijk uit.

Ik wil graag geloven dat de nacht van Samhain zich beter leent om los te laten en intenties te zetten dan andere momenten. Maar ook als dat niet zo is voelt het goed ieder jaar een vast moment van bezinning in te plannen. Een stiller moment dan 31 december en een meer naar binnen gekeerde tijd dan bij een nieuwe lente.

En misschien, wie weet, hangt er echt een beetje magie in de lucht als het Samhain is. Voor mij is 1 november hoe dan ook een bijzondere datum. Want op 1 november 2011 maakt mijn man mij zo rond de klok van 1:11 uur wakker. Ik had hem een tijdje daarvoor verteld dat ik graag een kindje zou krijgen. Hierna viel het gesprek stil en leek het onderwerp van de tafel. Tot die bewuste nacht. “We moesten er maar voor gaan”, deelde hij mede voor hij zich omdraaide en in slaap viel. Nog geen jaar later werd ons eerste kindje geboren. In Samhain de kiem van zijn ontstaan.

Zou er toch iets bijzonders schitteren in deze geheimzinnige nacht?